Nieuws

Uit de oven op 3 april 2019
Gemaakt door Nicole Hirschfeldt

Ik heb een voorliefde voor handgemaakte producten. Of het nu gaat om het werken met klei, wol of steen, het feit dat je met je handen vorm kunt geven aan materiaal vind ik interessant. Voor ik met Kleistad begon had ik al veel met klei gewerkt. Ik was een tijd lang lid van een boetseergenootschap, waar we elke maand aan de hand van een naaktmodel aan de slag gingen. Verder was ik jarenlang actief bij een keramiste in Houten, waar ik de nodige kennis opgedaan heb met het maken van handvormen. Maar wat nog ontbrak was de kunst van het pottenbakken. Dus meldde ik me een klein jaar geleden bij Kleistad voor een “open workshop draaien” bij Daan Gunneweg en ik was meteen verkocht.

Klei draaien bleek al snel een kwestie van oefenen, oefenen en nog meer oefenen. Het afgelopen jaar heeft voor mij daarom in het teken gestaan van herhalen. Tien stukken klei van hetzelfde gewicht afwegen en daarna draaien maar. Onder het motto “mislukken is leren” heb ik regelmatig mijn ingestorte draaiwerk verwijderd, een nieuw stuk klei op de draaischijf gegooid en ben vrolijk verder gegaan. Het resulteerde al snel in drie, met engobe afgewerkte, theekommetjes die ik trots mee naar huis kon nemen.

Langzamerhand ben ik meer gaan variëren met onder andere de hoeveelheid klei, de vorm, de grootte, de hoogte en de manier van afwerken. Zo experimenteerde ik met onderglazuur en zeepsop voor een verrassend leuk bubbelend effect.

Het theepotje dat ik in mijn tweede cursus gemaakt heb, had bijna alle technieken in zich die ik het afgelopen jaar geoefend had. Een cilinder voor de buik, het trekken van een oor voor het handvat, het passend maken van een deksel, het creëren van een flens waar de deksel op kan liggen, het draaien van een schenktuit en het in elkaar zetten van alle losse onderdelen om er een mooi geheel van te maken.

De theepot heb ik afgewerkt met engobe. Hiervoor heb ik dezelfde kleuren blauw gebruikt als voor mijn theekommetjes. Met een scherpe naald heb ik over de engobe heen een reliëf van veldbloemen getekend.  Het bloempje zelf heb ik ingevuld met wat okergeel. En als kroon bovenop pronkt een handgevormd vogeltje.

Na mijn eerste jaar bij Kleistad ervaar ik opnieuw het enthousiasme om zelf vorm te geven en voel ik de drang om, steeds weer, met mijn handen in de klei te gaan.

Uit de oven op 20 maart 2019
Gemaakt door Monique Gerritsen

Monique heeft  klei altijd een erg leuk materiaal gevonden. Lang geleden is ze bij een pottenbakker in de leer geweest en heeft daar veel over klei en glazuur geleerd.  In haar werkzame leven als creatief therapeut natuurlijk ook veel met klei gewerkt, maar altijd om anderen te verleiden er mee aan de slag te gaan. Nu ze (bijna) met pensioen is, gaat ze eindelijk weer eens iets voor zichzelf doen. Zoekend en ontdekkend wat bij haar past en lerend van wat ze  om haar heen in Kleistad ziet gebeuren. Op zoek naar een oven voor de werkstukken die gemaakt worden in haar praktijk, kwam ze ruim een jaar geleden Kleistad tegen en is ze lid geworden.

Prinsesjes op de erwt

Twee kleine meisjes samen kletsend op een grote stapel matrassen. Prinsesjes op de erwt? Zij kunnen in ieder geval nog heerlijk onbeperkt dromen en wensen.

Het werkstuk is hol, als een soort doosje met een deksel, waar geheimen in verborgen kunnen worden.

Techniek

Het is gemaakt van witte fijne chamotte klei, opgebouwd uit rolletjes, die van binnen glad zijn afgewerkt, maar van buiten de matrassen werden. De meisjes zijn geboetseerd en erop vast gemaakt. De kleuren zijn aangebracht met engobes en bij een enkele is de kleur versterkt door transparant glanzend glazuur. Van binnen is er met engobe-potloden “geheim” geschreven. De kleurkracht van die potloden valt Monique na het bakken tegen. De accenten van goud zijn aangebracht met goudluster. Een prachtig, maar kostbaar spulletje, dat ze heeft  aangebracht op een onderlaag van transparant glanzend glazuur en daarna gestookt in 4 uur tot 750*. Tijdens het opbrengen heeft ze  wel gemerkt hoe sterk luster je longen ongezond prikkelt, dus heeft ze het buiten met een mondkapje op en de wind mee opgebracht.

Uit de oven januari 2019
Gemaakt door AnneFrance Monshouwer

Waarom borstbeelden

Afgelopen zomer zag ik op een expositie een raku gestookt borstbeeld op een sokkel. Toen bedacht ik mij dat ik ook zoiets wilde maken, maar dan niet één maar meerdere zodat ik ook verschillende technieken kon toepassen.

Hieronder bespreek ik de drie eerste die al klaar zijn. Er volgen er nog meer.

Voor alle borstbeelden heb ik als mal een etalagepop gebruikt. De pop heb ik eerst bedekt met kranten om te voorkomen dat de klei er aan vastplakt. Vervolgens een plak klei uitgerold tot 8 mm dikte en deze op de pop gedrapeerd. Bij alle beelden heb ik in leerharde toestand aan de achterzijde een steun geboetseerd om het beeld aan de muur te kunnen bevestigen of op een sokkel te kunnen plaatsen.

Kanten borstbeeld

Voor dit beeld heb ik Magma 123 gebruikt. Bij het rollen van de plak heb ik kanten kleedjes in de klei gewalst, zodat er een duidelijke structuur ontstaat.
Na de biscuitstook heb ik cobaltoxyde gebruikt om de kleedjes in te wassen om zo het motief nog meer uit te laten komen. Vervolgens gespoten met transparant glazuur en gestookt op 1100 graden.

Borstbeeld baksteen

Voor dit beeld heb ik de donkerbakkende klei Magma 127 gebruikt. Een plak uitgerold en de lijnen getrokken voor de bakstenen. Ik heb hier de intarsia techniek toegepast. Dus een baksteen structuur aangebracht en ingewassen met witte kleislib.
Het is ongeglazuurd en gestookt op 1020 graden.

Borstbeeld vrouw

Dit beeld is opgebouwd uit lappen grove klei (Magma 130). Ik heb stukken klei van de plak gescheurd en deze overlappend op de pop gelegd. Met gebruik van slib zijn ze aan elkaar bevestigd. Vervolgens heb ik allerlei synoniemen voor vrouw in het beeld gedrukt. Na de biscuitstook heb ik deze woorden ingewassen met koperoxyde.
Het is ongeglazuurd nog een keer gestookt op 1060 graden om de oxyde te laten hechten.

Uit de oven op 30 december 2018
Gemaakt door: Annelies Kool

Weten wat de samenstelling is van een glazuur, hoe deze uitsmelt en welke effecten je kan krijgen interesseert mij. Na een aantal niet erg geslaagde zelf opgezette proeven ben ik daarom de cursus “glazuur samenstellen” bij Iet Kortschot van glazuurwerkplaats Koloriet gaan volgen.

Ik weet nu welke grondstoffen nodig zijn in een glazuur en welke er zorgen voor vloeibaar/smelten van het glazuur en welke de “glaslaag” vormen.  Het gebruik van de Seger formule snap ik maar is niet iets waar ik verwacht in de praktijk veel mee te werken. Ik ben zoekend naar een manier om op een eenvoudiger manier het testen voor een goed glazuur efficiënt aan te pakken.

Waarom zoveel proefplaatjes maken?

Om te weten wat een glazuur doet moet er veel worden getest en daarvoor moet je dus veel proefplaatjes maken. Ieder oven is weer anders en de samenstelling van grondstoffen is ook niet altijd identiek. Je ontkomt er dus niet aan om een recept altijd eerst zelf ook te testen.

Ik probeer om een efficiënte test methode te vinden. Over de test bij mijn laatste serie uit de oven ben ik eigenlijk voor het eerst tevreden. Vandaar ook dat ik mijn ervaringen nu via de rubriek uit de oven maar ook via de glazuurpagina op Kleistad durf te delen.

Vanuit de test heb ik proefplaatje D11 gekozen en dit gespoten op een kom.

Techniek en materiaal

Gebruikte klei : 256 G&S draaiklei
Techniek: de snelle testmethode waarbij aan een basisglazuur voor ieder hoekpunt een bepaald % van een oxide wordt toegevoegd. Deze worden dan volgens een  schema in volumedelen met elkaar gemengd.

Deze methode is niet zo nauwkeurig maar vind ik veel prettiger (veiliger) werken dan steeds kleine hoeveelheden droge grondstoffen wegen, zeven en met elkaar mengen. En ik krijg zo vrij snel een redelijk indicatie van de effecten van de toevoegingen.

De plaatjes uit deze test die ik interessant vind ga ik komende weken wel nauwkeurig reproduceren. Wanneer ik hiervan de resultaten heb dan zal ik de recepten op de glazuurpagina van Kleistad zetten.

Een voorbeeld van proefplaatje D11 heb ik daar al geplaatst (klik op het plaatje om naar het recept op de glazuurpagina te gaan).

Uit de oven op 17 oktober 2018
Gemaakt door: 9-jarigen
Verschillende gedraaide potjes gemaakt tijdens een kinderfeestje.

Waarom een gedraaid potje

Draaien op de pottenbakkersschijf heeft een bepaalde aantrekkingskracht ( niet alleen op kinderen). Daarom geven we bij Kleistad kinderfeestjes waarbij de kinderen mogen draaien op de draaischijf. Als je het draaien voordoet op de pottenbakkersschijf zijn ze altijd erg onder de indruk. Ze vinden het best wel spannend en je wordt behoorlijk vies, maar ze vinden het altijd erg leuk en zijn blij en trots met het resultaat.

Techniek en materiaal

Gebruikte klei: Draaiklei 254
Techniek: Draaien, met een beetje hulp ontstaan er mooie potjes waar je smarties of chipjes in kunt doen. Maar ook je haarelastiekjes, pennen of een minicactus. Met engobes worden de potjes beschilderd.
Glazuur: Transparant glans

Stook

Biscuit: 1020 graden
Gladbrand: 1060 graden

Ander werk van de kinderen